Het is al dagen bar en boos en de hemel houdt maar niet op met huilen, het heeft zijn weerslag op de velden van SV Borger. Het hoofdveld is na twee juniorenwedstrijden volledig omgeploegd tot een modderpoel, wat voor menig varken deze zaterdagmiddag een paradijs op aarde geweest moet zijn.

Ook de jeugdige talenten van het vlaggenschip mogen er ’s middags nog even op ravotten, maar moeten het daar na een helft voor gezien houden. Onbespeelbaar, aldus het oordeel van de arbiter, die de wedstrijd in de tweede helft verder laat spelen op veld 3. Het bezoekende SVBO baalt van al die watervlugge ventjes, die als een gretige groep haaien de tegenstander weten te verpulveren. Met een 7-1 overwinning kwamen de bezoekers er zelfs nog genadig vanaf volgens de vele analyses tijdens de derde helft.

Dan was de wedstrijd op veld 4 toch een stuk boeiender en interessanter. Daar trok het sterrenensemble van Wouter Eiting en Marco Rozeboom ten strijde tegen VVS 3 uit Oostwold. Een bonte verzameling van spelers had zich bij elkaar gevoegd om ten tonele te verschijnen tegen het hoger geklasseerde VVS. Onder hen weer een aantal debutanten, wat nog maar eens aangeeft hoezeer belangrijk dit derde elftal is voor een club als Borger. Elke week wordt er met man en macht voor gezorgd dat ook de heren van dit elftal weer als een stel jonge honden achter de bal aan kunnen rennen.

Mooi om te zien dat spelers van andere elftallen bereid zijn om elkaar te helpen en ook voor elkaar door het vuur willen gaan, wat ook in de tweede helft van deze wedstrijd tot uiting kwam. Daarop een later vervolg, maar het onderstreept nog maar eens het belang dat men als club elkaar op alle fronten moet helpen zodat iedereen zijn liefhebbende hobby kan uitoefenen. Tot nu toe gaat dat heel aardig binnen de vereniging en kan men zijn wedstrijdjes zowel op de zaterdag als zondag blijven spelen.

Nu over tot de wedstrijd, die heel alleraardigst begon voor de groen-witten. Binnen enkele minuten kwam men al op voorsprong door een doelpunt van Ronald Bulthuis. Een goed begin is het halve werk zou je zeggen, maar het bleef in die eerste helft ook met name bij het halve werk. De bezoekers uit Oostwold kwamen beter in de wedstrijd en trokken al vlot de stand gelijk.

Het bleek een opmaat voor een vroege 1-3 achterstand, die men voor rust niet meer goed kon maken. Alle goede bedoelingen ten spijt, het lukte Borger niet om de vrije man te vinden en dus liep men zich continu spaak op de blauwen uit Oostwold. Toch had het 2-3 moeten zijn via Michael Dam, die een niet te missen kans kreeg. De terugkerende bal van de doelman van Oostwold kreeg zo’n enorme curve mee, waardoor de bal van een meter afstand volledig werd gemist door Dam. Zoals een bekend commentaar klinkt: ‘Die bal is wel heel dunnetjes geraakt’.

Misschien dat een bak warme thee wonderen zou doen voor de mannen van Eiting en Boom. Er werd het één en ander omgezet en dat bleek uiteindelijk een gouden greep te zijn. Met de granieten sloopkogel Keizer voorop in de strijd werd de tegenstander uit Oostwold in het begin van de tweede helft volledig overlopen. Timon Oude Nijeweme had direct kunnen scoren na een puntgave kopbal van Mark Lubbers, maar vond de goalie op zijn weg. Nadat ook Marcel Everts het twee keer op te fraaie wijze wilde proberen, was het alsnog Oude Nijeweme die voor de aansluitingstreffer zorgde.

Borger rook bloed en ging vol overgave op jacht naar de gelijkmaker. Het bikkelde met elkaar voor elke meter zonder daarbij over de grens te gaan. Het moest een kwestie van tijd zijn voordat het gelijk werd en zo geschiedde het. Goed doorzetten van Hessel Doedens aan de rechterkant leverde een voorzet op, die door iedereen gemist leek te worden. Leek, want opeens was daar go-go gadet Dam die met zijn uitschuifbeen- en teen de bal nog kon beroeren en deze tergend langzaam tegen de touwen zag belanden.

Daarmee was de honger nog niet gestild voor de thuisploeg, dat nog eens een tandje bij schakelde. Op zoek naar een voorsprong die er ook zou komen. Deze leek op fantastische wijze in de maak via Lubbers, die een replica wilde doen van de omhaal van Van Basten tegen Den Bosch. Deze omhaal mislukte echter, maar erg was dat niet, want de bal belandde voor de voeten van Bulthuis, die weer eens op de juiste plaats stond binnen de zestien en zo van dichtbij kon binnenschuiven.

De euforie was groot aan de zijde van Borger dat nog tien minuten op de klok had staan om de overwinning over de streep te trekken. Er werd gehinkt op twee gedachten al sloeg de vermoeidheid ook toe. Dat leverde nog een aantal hachelijke en kansrijke situaties op voor VVS. Doelman Time Woering wilde echter niet wijken en verrichtte nog een cruciale redding. Ook de achterste linie van Borger stond hun mannetje en gaven hun tegenstanders weinig kans in deze tweede helft.

De spanning was voelbaar in de slotfase, maar de 4-3 bleef als eindstand staan. Euforie en een gevoel van tevredenheid overheerste bij de groen-witten na het laatste fluitsignaal, die hadden aangetoond op deze zaterdagmiddag dat je samen als team en ook als vereniging heel veel kunt bereiken.