Op maandag 15 augustus ontvingen wij het intens droevige bericht dat ons erelid Roelof Joling op 69-jarige leeftijd is overleden.

Roelof was 13 jaar oud toen hij midden jaren ’60 lid werd van onze voetbalvereniging. Hij begon als jeugdvoetballer, moest even stoppen toen de club nog geen zaterdagvoetbal bood, maar na de oprichting van de zaterdagafdeling sloot hij zich onmiddellijk bij de senioren aan. Hij was een niet onverdienstelijke back, die een aantal jaren in het eerste zaterdagelftal speelde en vervolgens nog vele jaren namens zaterdag 2 langs de lijn denderde. Van dit team werd hij vervolgens elftalleider.

Ook buiten het veld was Roelof direct zeer begaan met de vereniging. Als begin twintiger werd hij al bestuurslid. Deze rol vervulde hij vervolgens meer dan 35 jaar. Eerst alleen binnen de zaterdagafdeling, maar later ook als penningmeester van het Algemeen Bestuur. Met hart en ziel knokte hij voor ‘zijn’ S.V. Borger. Toen het ledenaantal van de zaterdagtak door de ondergrens zakte ging hij hoogst persoonlijk met een medebestuurslid de deuren in de regio langs. Op zoek naar nieuwe aanwas. Hij beet zich erin vast en slaagde in de missie. De afdeling was gered. Het tekent de vastberadenheid van de toenmalige bestuurder.

Het is dan ook niet voor niets dat Roelof na 35 jaar besturen werd verrast met de benoeming als Lid van Verdienste van de KNVB. Onze eigen club benoemde hem zelfs tot erelid. Een eer die slechts een enkeling ten deel valt. Het zegt alles over het groenwitte hart dat bij deze clubman tot aan zijn overlijden klopte. Stoppen als bestuurslid was een jaar of tien geleden dan ook geen gemakkelijke beslissing. Tijdens een interview voor ons jubileumboek zei hij hier zelf het volgende over: “Als je in het bestuur zit en je besluit te stoppen, dan denk je echt dat het allemaal niet goed gaat komen met de club.” Roelof bleef het daarna dan ook kritisch volgen. Gelukkig kon hij na verloop van tijd concluderen dat het allemaal wel meeviel. Sterker nog, hij zag dat het goed was: “Als ik naar het huidige bestuur kijk, dan neem ik mijn petje voor hen af.” Een mooi compliment van iemand die als geen ander wist waarover hij praatte.

Na zijn afzwaaien troffen we Roelof vrijwel wekelijks langs de lijn. Logisch! Hij was natuurlijk al jaren op en top supporter van onze club. Vaak vergezeld door zijn vrouw Lammy aanschouwde hij de prestaties van met name de teams van beide zonen, Arne en Erik, en de laatste jaren ook van zijn kleinzoon Thies. Roelof was een echte voetbalvader en grootvader. In het eerder gememoreerde interview vertelde hij glunderend over de verschillen tussen zijn beide zonen in hun jeugdjaren. Hij genoot zichtbaar van het ophalen van deze herinneringen. Hij straalde trots uit, maar was te veel Drent om dat ook te benoemen. Zijn kinderen en kleinkinderen konden altijd op zijn steun rekenen, al kon hij ook flink kritisch zijn. Recht door zee. Wat goed is, is goed. Wat slecht is, is slecht. Zo stond Roelof in het leven en zo vervulde hij ook zijn taken binnen de club. Je moest van goeden huize komen om hem in een vergadering te overtuigen wanneer jouw mening botste met die van hem. Koppig kon hij dan zijn. Nooit uit eigen belang, maar altijd met hart voor de vereniging.

Dat hart heeft Roelof nu in de steek gelaten. We zullen hem blijven herinneren als een ware clubman en vooral als een buitengewoon goed en prettig mens!

In gedachten zijn we bij Lammy, Roelien en Ronald, Arne en Daphne, Erik en Wendy, Carlijn, Thies, Morris, Luca en de overige nabestaanden. We wensen hen heel veel sterkte, moed en kracht om dit verlies te kunnen dragen.

Bestuur en leden S.V. Borger.