Woensdagavond speelden de groene Galliërs hun derde wedstrijd voor de beker. Midweeks, ’s avonds, dan denk je al snel aan de Champions League. Ik hoorde de hymne al, tijdens het pakken van mijn tas. Gedachten gingen uit naar spelen in de spotlights. Die gedachte verdween al bij aankomst overigens. In het doorgaans rustige Jipsingboermussel, waar het grootste nieuws uit 2021 het redden van een ree uit een kanaal was, had men de lichten ontstoken boven een trainingsveld. Voor biologen specialiseert in korstmossen en andere groene aanslag, waren de doelpalen bijzonder interessant onderzoeksmateriaal. Achter het veld stonden een tiental auto’s geparkeerd, waar vanaf het eerste fluitsignaal rumoer vandaan kwam. Gezellig rumoer. Een vaal oranje Opel Corsa had een bouwvakkersradio op zijn dak gekregen en vanuit beide portieken toonden potige kerels hun bierdrinkkwaliteiten. Hun autolampen wierpen lange schaduwen op de keeper en dichtst bijstaande verdedigers. Bedenk er een herfstig decor bij van in geel en bruin vervallen bomenblad, dat onaangekondigd in groepjes naar beneden dwarrelende en uw beeld is compleet. De Galliërs waren deze avond omgetoverd tot Jong Borger Zondag. Jochem, Bert, Max, Thijs en andere Max bedankt voor het meedoen! Doelman Jasper Lubbers lag meer dubbel dan op de grond, terwijl de tegenstander toch veelvuldig in zijn doelgebied opereerde. De ene kans werd nog kolderieker gemist dan de andere. De verjongde Galliërs wonnen uiteindelijk met 1-4 mede dankzij een bekende invaller die doorgaans niet uitblinkt in rust. Keizer jankt meer ballen het luchtruim in dan dat hij ze met overleg een hoek in stuurt, maar onder het vaalgele schijnsel van bejaarde lichtmasten rondde hij een een-tweetje af door de bal beheerst met binnenkant rechts diagonaal het doel in te schuiven. Dat was dus woensdag!

Zondag deed zijn naam weer eens eer aan. Na dagen vol grijs en grauw en miezer, waren de wolken verdwenen voor aanvang van het thuisduel tegen Sellingen. Die enkele weken geleden concurrente Ter Apel hadden verschalkt met maar liefst 2-6. De uitgedunde selectie, een regiment geblesseerden, was gewaarschuwd. Waar de groene Galliërs niet voor gewaarschuwd waren was de strandt-methode die was toegepast op de velden van ons mooie sportpark. De strandt-methode heeft niet direct met strand te maken, hoewel het inderdaad wit zand benodigd, is het vooral bekend geworden dankzij het neveneffect. Elke bal kan de verticutering krijgen. Elke strakke pass strandt. Elke op techniek gestoelde beweging strandt. Elke goedbedoelde poging van een ongetrainde vedette, u raadt het al, strandt. Des te knapper waren de eerste 8 minuten van het duel. Bij het ingaan van de negende minuut stond het al 4-0. Sellingen wist even niet wat hen was overkomen. De wedstrijd was begonnen, dat hadden ze nog wel meegekregen, zover waren ze nog, maar wat daarna gebeurde, flitste voorbij in oogwenk. De bal, het witte zand hekelend, rolde van voet naar voet, genoot van de ene naar de andere kaats en dook juichend het doel in. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Hij leek het vooral naar zijn zin te hebben in de beweeggedachten van Jakobs die bij elk doelpunt betrokken was.

De groene Galliërs hadden zich toch wel wat zorgen gemaakt vooraf. Want naast alle afwezigen waren er een hoop pijntjes onder de aanwezigen. Braams bleek na een korte warming-up niet inzetbaar. De verslaggever had woensdag een bovenbeenblessure opgelopen die maar slecht over wilde, Brussen en Bijker kwamen terug van een blessure en datzelfde gold voor Riemeijer en Keizer. Gelukkig wilden Max en Don graag weer mee voetballen, waardoor er toch nog een ruime selectie aanwezig was. Bij rust stond het 8-0. Het wervelde zo enorm dat een groot deel van het aangebracht witte zand in hoopjes naar het veld lag. We haalden de tien en Jasper hield de nul door zijn imposante kattenlijf voor de weinige schoten van de geelzwarten te werpen. Hij zag in de tweede helft zijn broer nog invallen. Toch bijzonder dat ze samen op het veld stonden. Beide eigenlijk keepers die in hun hart niets liever doen dan Bulthuizen. Mark kwam daar helaas deze zondagochtend niet aan toe, Bulthuis zelf natuurlijk wel. Nu moet ik er wel bij zetten dat veel groene Galliërs over een soort gastronomische voetbalklasse beschikken waarbij ze de enige man met reservering steeds panklaar weten te bedienen. Hij hoeft zijn stoeltje alleen maar neer te zetten in het zestienmetergebied, terwijl Lammers de tafel dekt en de puin opruimt. Regelmatig krijgt Bulthuis van zijn groene Galliërs een vier- of vijfgangenmenu. Het is zo enorm exquise en weldadig dat zijn hongerige teamgenoten soms nog net een vorkje mee kunnen prikken. Dan wordt het zelfs Bulthuis wat te veel.

Voor hen die onze aanvoerder nog niet hebben horen roepen, wij staan bovenaan. Wij staan bovenaan. De derde helft zit vaak vol herhalingen. Maar de groene Galliërs hebben dus ook deze Europese week overleefd en schaken nog op twee borden. Volgende week een titanenstrijd in Nieuw-Weerdinge en wellicht rondom Sinterklaas nog een wedstrijdje tegen de nummer twee. Blijf ons steunen, blijf ons lezen!