Ook in deze druilige, grijze dagen, blijft de zondagochtend haar licht schijn op de debrailleerde Gallische gelaten. Het was weer prachtig was de zon liet zien op ons geliefde sportpark de Drift. Op een dag als vandaag lijkt de zondagochtend al weer lang achter ons te liggen. Een grijze wolkendeken blijft langer op ons netvlies plakken dan die paar zonovergoten momenten op de zondagochtend. De zaterdagmiddag was overigens ook behoorlijk goed blijven plakken aan de tafels in en de vloer van onze sportkantine, maar dat geheel terzijde.

De groene Galliërs spelen in een hogere strijdklasse dit seizoen en dat is wel degelijk te merken. Daarnaast is de machine nog niet zo geolied als de andere jaren. De machine wordt eigenlijk ieder jaar gesmeerd met klodders gogme, tubetjes ervaring, een dozijn shotjes vernuft en de impact van een in ouderdom verscholen fanatisme. Ook dit jaar is de mix alleraardigst, maar net van een iets andere bestandsdelendichtheid. De oudste der Galliërs is gestopt, de fulltime topscoorder deeltijd gaan strijden en steeds vaker ontbreekt er een Galliërs door een blessure. Dat laatste is natuurlijk botte pech en heeft niets met ouderdom te maken. Dat jullie het even weten.  Daar tegenover staat dat de Galliërs met enige regelmaat over een overvloed aan wisselspelers beschikken, daar waar het andere jaren vaak met één halve, vlaggende, wissel moest doen. De mix ziet er wel degelijk iets anders uit dus. Afgelopen zondag traden de Galliërs aan tegen de geenhemden uit het reuzendorp ten westen van Borger. Een jong elftal met een aantal snelle stormrammen en een uitgekookte spelverdeler.

Bij de groene Galliërs liep het vanaf de bespreking in de kleedkamer al niet op rolletjes. De initiële basisopstelling herbergde een afwezige en na een dik een kwartier voetballen werd het eerste wisselgebaar al gemaakt. Duidelijk was inmiddels al geworden dan KSC een geduchte tegenstander was. Enkele waarschuwingsschoten werd (hoog) over het doel van onze goochelkeeper geschoten. Jasper is als keeper meester van de illusie. En de illusie die vaak door hem wordt voorgespiegeld is  die van een eenvoudig te scoren doelpunt. Van de kant kijken naar dit vakmanschap is een lust voor het oog. De vingervlugheid van zijn corpulente voorkomen is part of the act. Verbouwereerd blijft een spits dan vaak achter, wanneer de bal als bezweert tussen de handschoenen van Lubbers tot bedaren komt. Echter, na twintig minuten was toch 0-1 voor de gele reuzen. En dat was dik verdiend. De Galliërs rechtten wel degelijk de rug, maar waren uiterst ongelukkig in de afronding.

Het kippenvel staat hem tot op zijn kale kruin. De wedstrijd is verloren, de douche was warm en iets te kort en de gedachten dwalen af. Of komen terug, terug in de harde realiteit. In de ruwe, ongepolijste versie waarin het leven van een man zich soms kan bevinden. In het einde van een gedeeld leven. In de put waar het moeilijk vooruitkijken is. Waar het moeilijk is opgewekt te blijven, waar het moeilijk is vaste grond te vinden. Hij weet, net als jullie allemaal, dat het vaker gebeurd. Dat liefde overgaat. Dat er alleen maar verliezers staan aan het einde van een lange relatie. Toch wordt hij even weer het kind waar zijn eigen kinderen op lijken. Breekt zijn kinderhart opnieuw in een rouwend geheel van nederlagen. Winst had hem koud gelaten en dit wedstrijdverlies raakt hem nergens. Of misschien lichtjes in de eindigheid van de wedstrijd, waarin hij negentig minuten lang aan iets anders probeerde te denken en af en toe een bal naar voren te kegelen of een onverzettelijke daad wilde tonen. En steeds tussendoor die snijdende pijn van verlies. Een einde van het tijdperk liefde. Hoewel het gras nog groen en parelend de bal begeleidde van voet naar voet, zag Keizer een dor landschap onder een dreigende instortende hemel.  Dat hij negentig minuten meedeed en goed speelde, mag een wonder heten. Het zegt iets over de kracht van een mens en de wil om te winnen van Keizer. Er komt een moment dat ook hij weer weet wat winnen is, dat staat buiten kijf.

Uiteindelijk verloren de Galliërs met 1-3. Dankzij een oerlelijke eretreffer in de blessuretijd. Een schot zo hard als een voorzet, glipte uit de handen van een paarse Ellert met handschoenen en belandde met slap boogje in de kruising. Het verlies was even terecht als onnodig. KSC wist het falen voor het doel uiteindelijk om te zetten in scoren, daar waar de groene Galliërs bleven falen en uiteindelijk de keeper van KSC mochten danken voor een doelpunt. Helaas verloren de groenhemden ook Gert Jakobs, die zijn hand brak in de eerste helft. En na negentig minuten ploegen, een kleine nazit en een kloppende hand, toch maar even het ziekenhuis bezocht. We wensen Gert allemaal heel veel sterkte de komende weken!

Volgende week wacht een bekerronde. De Galliërs spelen thuis, kom gerust ook deze mooie zondag kijken.