• Rond half één in de middag ging het in de gezinsauto van Braams vooral over het leven buiten het voetbal om. Gasprijzen, verdubbeling van de N34 en duurzamer leven. Op de heenweg was het vooral over de kleine kinderen gegaan. Snotneuzen, virussen, slaapproblemen en sprongetjes, dat soort werk. Inmiddels ook voor de verslaggever gesneden koek. Dankzij de leiding van het eerste elftal, konden de Galliërs ternauwernood een elftal op de been brengen. Corona was de boosdoener. Gelukkig waren zowel de trainer als de leider bereid mee te reizen met de Galliërs. Doelman Wolters en spits Joling leken er onder een fraai lentezonnetje zin in te hebben. De één grappend en grollend met alle aanwezigen, zowel voor, tijdens als na de wedstrijd en voor de ander was het eens wat anders dan campagne voeren. Ik zag een opiniestuk over benzine verslindende raceauto’s, een uiteenzetting over meer asfalt en een oproep ondernemers vooral te steunen in hun initiatieven. U mag gokken bij welke partij dit het beste past. Goed, dat zien we allemaal 16 maart wel. Zondag in de vijfdeurs ging het over warmtepompen, zonnepanelen en de woekerende woningmarkt.

    Ik schreef al dat corona een fikse deuk in ons bataljon heeft gemaakt afgelopen week. Zo konden er 3 spelers zondag niet aantreden door een positieve test. Gelukkig wilden ook Max en debutant Jordi meedoen, hiermee gingen de Galliërs vol vertrouwen naar het sportpark met die kantine die op een halve marathon ligt van de kleedkamers. Die kantine ook met een soort oprijbaan en een prachtig balkonterras, waar na de wedstrijd dan ook wat drankjes naar binnen gleden als boter in de pan.

    Het is een gek seizoen, bol van afzeggingen en beperkingen. Ik bedoel dan natuurlijk beperkingen die los staan van onze eigen. De enige constante is het puntenratio per wedstrijd. Steevast is die, nu reeds 12 wedstrijden 3. En dat is bijzonder. Terwijl de wereld steeds veranderd. De geopolitieke verhoudingen, de energierekening, de inhoud van de luiers en de sluitingstijden van de cafés. Terwijl is gebleken dat niets hetzelfde blijft, is daar na elke wedstrijd plus drie. Het is, we durven het woord wel te noemen, de route naar een kampioenschap. Laten we hopen dat het nog een aantal weken in dit ritme doorgaat. Want Borger heeft al zo vaak de zondag geprezen voor het avond werd.

    Afgelopen zondagochtend legde Bulthuis een bal af, scoorden de Galliërs na rust niet meer en kreeg De Weerd het aan de stok met de scheidsrechter. Allemaal vreemde momenten, atypisch en sporadisch. Daarentegen verhulde Joling een doelpoging als een mislukte voorzet, scoorde Brussen buitenkantvoet en hield Keizer wederom nul keer een man voor zich. Sommige zaken veranderen niet. Het leven zit vol constanten en variabelen, vol logisch en vol onverklaarbaar. Elke keer in een andere mix. Meer zoet, meer zuur, soms lauw dan weer bliksems heet. Zo viel onze niet te stoppen eenmansfractie met alle schutkleuren van een profvoetballer na zo’n half uurtje spelen uit met een voetblessure. Een man waarop ik blind zou vertrouwen wanneer hij mijn benen, mijn armen, mijn doorzettingsvermogen of mijn plichtsbesef zou moeten zijn, viel al strompelend uit. We hopen dat hij er snel weer bij kan zijn. Aan de andere kant van deze medaille staan dan weer zaken als een Leon die zich binnen een kwartier compleet scheel rent, dribbelt en drijft; een vertrouwd beeld. Zo ook het korte draaien van Olf en de verbale inzet van Brussen die weer hoog boven het IVDG ( het Ideale Voetbaldecibel Gehalte) uit torende. Daarentegen is Wilbert Kanninga bezig met een magistrale gezondheidsverbetering en een scherpe blik waar je u tegen zegt. Zo houdt alles elkaar in balans. Een van een blessure en corona terugkerende verslaggever die geen bal op de juiste manier wist te raken (sommige zaken veranderen nooit) en een kwieke aanvoerder die op beide knieën, met speels gemak, het eindsignaal haalde. Zo hoort het één bij het ander als bier bij de nazit. Met als grote uitzondering de enorme renaissance-waardige comeback van Robert Lariviere, die nu alweer loopt en grapjes maakt. Dat is toch wel de grootste winst van deze week. Want zoals u van een voetbalverslag gewend bent, lees u ergens in een alinea wel hoeveel het is geworden. Of er gewonnen is. Dus ook hier, anders is het slechts jammerend proza; 0-4. En ja Arne Joling scoorde ook. Volgers van de prikkiebokaal wees niet bang, hij scoorde slecht één keer. Overige mogelijkheden uit vrije trappen werd vakkundig om zeep geholpen door Erik en ondergetekende. Bulthuis tekende trouwens voor zijn 98ste doelpunt gemaakt voor de Galliërs.

    Komende weken zullen moeten uitwijzen of de Galliërs zullen overwinnen. Twee weken achter elkaar thuis, als corona een keer klaar is met de Galliërs, als Poetin de Drift niet bombardeert en als de tegenstanders niet afzeggen. Dan, ja dan, verwachten we jullie langs de kant. Help ons aan nieuwe overwinningen, dan komen de nieuwe verhalen vanzelf! Arne, Mark en Jordy enorm bedankt voor jullie aanwezigheid, inzet en fantastische bijdrage. Max jij natuurlijk ook, maar ik reken jou al tot een echte Galliër.