• Dubbel (ver)slag Borger Zondag 2

    Groene Galliërs tonen uit zich ongenadig
    Zestien doelpunten in vier dagen. Er zijn periodes bij dat Ronaldo er minder maakt. Of Messi zelfs. Drie kregen we er tegen, in vier dagen ook natuurlijk. Donderdagvond jongstleden was het in Grolloo lente op een lappendeken aan veen- en korstmossen streden de groen Galliërs om elke meter. Tegen het eerste team van Cuby-town. Dat de meest uiteenlopende uitslagen meldt. Dikke nederlagen worden afgewisseld met krappe en knappe overwinningen. De zondagse jongkerels waren dus gewaarschuwd. Traag ging de bal van links naar recht, door de lucht en op de grond. Traag als zomeravondvolleybal op een camping in Kroatië waar de helft te zwaar getafeld heeft de uren ervoor. De wind als een föhn over het grassige mos van het voetbalveld in Grolloo, Waar je nog geen koe tevreden mee houden kon, zo droog. Uit twee corners scoorde Egberts, die meer en meer zijn habitat vind op de zondagochtend, langzaam kruipt het bloed naar bekende wegen, paden die ook de voorvaders liepen. De groene Galliërs plukken hier met graagte de vruchten van, Tom is een flegmatiek talent, een rasechte liefhebber en dat wordt herkend bij de Galliërs, de liefhebbende jongetjes van een zekere leeftijd. We scoren er uiteindelijk vijf en geven er ook nog twee weg aan de tegenstander. Het meest beklijvende moment drong zich op aan de aanwezigen bij een stand van 0-2 in het voordeel van de Borgernaren:

    Een achttien jarige doelman, onze Stan, kijkt lichtjes omhoog in een gezicht. Dat terwijl hij liever wegkijkt. Het grijze zachtmoedige gezicht is een farce, de zachte, haast aardige toon van zijn stem is een valstrik. Stan schudt zijn hoofd, al komen de woorden niet. Al krijgt hij het woord ‘NEE’ amper over zijn lippen. Hij kijkt weg, zoekt naar zijn bidon in de hoek van het doel. Maar de grijze oude man, de leidsman, geeft niet op; " Zeker weten? Heeft de bal de lijn niet gepasseerd? Kun je dat met een schoon geweten verklaren? Even verschiet de koele doelman van kleur. Hij zit toch niet in een rechtbank ofzo? En dan komt eindelijk het woord, gelijk in een stroompje. Nee, nee, nee. En steeds harder schudt Stan met zijn hoofd. Grolloo gelooft het niet, maar de scheidsrechter heeft niets gezien en geeft een hoekschop. Stan had kort voor dit ingrijpende gesprek een stuiterschot niet gelijk klem, hij had gevoeld dat de bal over hem heen was gedraaid, het voorval willen bezweren met een duikje na achteren, tot of net over de lijn. Grabbelend had hij de bal uit het doel geranseld. Voor, op of helemaal achter de lijn? Dat ligt besloten in het geweten van Stan, daar hoor je niets meer over.

    Zondagochtend
    De zon schittert fel over een kalme, uitgestrekte zee. De ober brengt ons koffie. De oude en de jonge Klompmaker, turen over het water, ze lezen wat, ze schrijven wat. De jongste leest Campert, de oudste maakt een notitie voor een column. Ze missen samen een vrouw, een vrouw die hen het leven schonk. Bray-Dunes is het plaatsje aan de Franse kust, een paar meter buiten Belgisch grondgebied. Gisteren bezochten ze de loopgraven uit de Eerste wereldoorlog, overal in het landschap de tekens, de schuldbekentenissen uit die tijd. Witte, maagdelijk witte grafstenen, in ontelbare rijen opgesteld, lukraak tussen boerderijen en kroegen in een omgeving van de fiets. Johan Museeuw kan elk moment voorbij komen in zijn lelijke Mapei-shirtje. U begrijpt de verslaggever stond niet op het hoofdpodium van sportpark de Drift. Daar waar de nummer laatst op bezoek kwam; Stadskanaal. Ondanks het Europese schema van de Galliërs en enkele afwezigen, stond er toch een representatief elftal aan de start. Er werden een hoop kansen gemist, echt enorm veel. Tom wees de Galliërs weer eens de weg en Keizer scoorde de 2-0. Keizer, aanvoerder deze ochtend, moet zich als een vis in het water hebben gevoeld. Hij scoorde deze ochtend namelijk nog een keer. Bij mijn weten een unicum, een eerste keer. Twee doelpunten voor de ijzervretende rechtsback van de Galliërs. Deze man blijft zich stormachtig ontwikkelen, al een zesjarige met een iets ouder lichaam. De trainer van zaterdag 2, ook een liefhebber, deed niet voor het eerst mee op een zondagochtend, maar baarde deze ochtend wel opzien met maar liefst drie treffers. Een hattrick van Hoving, bij mijn weten een unicum, een eerste keer. Wilbert streepte een bal in de kruising, bij mijn weten een unicum, een eerste keer. Marcel Betten deed voor het een eerst mee, een verdienstelijk debuut was de algemene tendens. Nogal wat eerste keren voor zo’n gelouterd elftal. Uiteindelijk werd het 11-1. Een genadeloze uitslag, maar je weet nooit of doelsaldo nog belangrijk wordt in deze competitie. Wel weten we dat Buinerveen de achtervolging heeft ingezet en in rap tempo haar inhaalwedstrijden wint. Zondagochtend 29 april is een datum die je moet noteren. Zoals je ook altijd even kijkt of je thuis bent wanneer Barcelona tegen Real Madrid moet. Zondagochtend 29 april, 10:00 uur, El Clasico, op sportpark Buinerveen. Blauwhemden tegen groene Galliërs, veen tegen zand, in vele seizoenen elkaars angstgegners. Wint Buinerveen dan doen ze goede zaken, winnen de Galliërs dan lijkt de competitie beslist. Wie kraakt er onder de druk?