• De bekerpotjes van de groene Galliërs

    Het is even wennen. 15 mannen van middelbare leeftijd luisteren onwennig maar aandachtig naar het wedstrijdpraatje van Albert Kamps. Achter hem staan Richard Oost, met een kleine glimlach om zijn gezicht mee te luisteren. Twee linkspootjes van weleer, hoeveel ze een verschillende profiel en voetbalpad hebben bewandeld, beiden bij Borger. “Aan één ding heb ik een pleurishekel en dat is praten tegen de scheidsrechter. Doe je dat één keer, dan mag je naast me komen zitten”, aldus de flegmatieke van de twee. Een zenuwachtig lachje hier aan daar wordt gepareerd met een verduidelijking. Hij meent het. Nieuwe lijnen, nieuwe aansturing en een paar nieuwe gezichten. Het is even zoeken voor de eigengereide Galliërs. Waar seizoenenlang de precieze opstelling in het veld werd bepaald, de looplijnen vaak uit oprispingen kwamen en er al sinds mensenheugenis in een opstelling met slechts drie verdedigers werd gespeeld, is vanaf minuut 1 van het nieuwe seizoen alles anders. Na de warming-up de kleedkamer in heeft het peukie en een kort toiletbezoek verdreven, de georganiseerde puinhoop heeft plaatsgemaakt voor een gedegen opstelling met heldere uitgangspunten. Er staat een andere maan zouden Acda & de Munnik hebben gezegd. Drie wedstrijden tegen HOVC, Tynaarlo en Gasselternijveen stonden op het voorprogramma van dit nagelnieuwe seizoen. Dat alles anders was bleek al voor de eerste wedstrijd, toen Olf Riemeijer werd geselecteerd als spits, de doorgaans fort bewakende laatste man, mocht als aanspeelpunt fungeren.  De eerste tegenstander HOVC bleek een maatje te groot en een decennium te jong voor de strakgespannen groenhemden. Ondanks een doelpunt van Pim, die zijn goede vorm uit het Schoffeltoernooi had weten te behouden, werd het 1-7. Vooral de eerste speelminuten van Gerjan als linkshalf vielen positief op, hij rondde elke diepgaande actie af met een prachtige voorzet. Ook de nieuwe aanwinsten Bjorn en Erik  maakten hun eerste speelminuten. En niet te vergeten onze nieuwe doelman Karsten. Hij veroorzaakte een penalty, kwam een paar keer zonder resultaat zijn doel uit en dook zijn ribben blauw, maar ondanks deze kleine tegenvallertjes, zien we het helemaal in Karsten zitten. We verwachten dat hij met de wedstrijd beter gaat worden, zijn liefde voor het spelletje doet de rest.

    Zand, tegenslag en de tweede bekerwedstrijd
    De uitwedstrijd naar Tynaarlo kwam er niet. Door wat vakanties en afzegging leken de groene Galliërs op pad te gaan met zo’n dertien man. Maar tegen het einde van de week rolden de afzeggingen binnen. Pijntjes van het eerste duel. Toen op het lokale en uitmuntend georganiseerde Beachvolleybal ook nog eens onze keeper andermaal zijn ribben testte, was de opgave onmogelijk geworden. Ter elfer ure, werd op zaterdagmiddag de wedstrijdsecretaris gebeld. Dat proces werd ’s avonds om 22:00 uur nog eens herhaalt en uiteindelijk werd er, helaas laat, afgezegd. Met tien man zonder keeper was dat een wijs besluit.

    Nieveen en nieuwe zwoeng
    Het was een prachtige zondagmorgen, de witte wieven namen traag afscheid van ons sportpark en een parelend nat hoofdveld bleef over. De nieuwe groen-witte cornervlaggen wiegden gemoedelijk naar weerszijde en de groene Galliërs popelden van ongeduld. Wederom in een 4-5-1 opstelling, waarin controle het toverwoord was. Want om onze trainer in een one-liner te vangen: “Als je een k-conditie hebt moet je het veld niet groot gaan maken”.  Na een uiterst onnodige ingeving kopte uw verslaggever een vrije trap verlengend achter zijn eigen aankomen vliegende keeper Tom, die de stand in is van Karsten. En dit overigens verdienstelijk deed. Maar hier was hij dus kansloos na die rare ingeving, van de verslaggever ja. Even later moest de keeper aan de overkant vissen trouwens, ook na een vrije trap en wederom was uw verslaggever er bij betrokken. 1-1 was dan ook de ruststand. Het werd uiteindelijk 4-1, vooral door een gretige Freriks en een opvallende Rahinianazar. Goed om te zien was ook het debuut van Wouter Schadenberg en het meespelen van Melvin. Er werd in die tweede helft vrij aardig gevoetbald en we lijken klaar voor de opener van de competitie, uit naar Veelerveen.

    Er zit dus meer voetbal in onder de tandem Oost-Kamps. Vanuit realisme, met oog voor de fitheid. Dat realisme is ook wat doorgesijpeld naar mijn verslaglegging merk ik. Ook zit er meer voetbal in dan gebruikelijk. Minder weemoed, minder romantiek en randzaken. Wees gerust dat zal niet zo blijven. Uiteindelijk komt altijd de liefde voor taal hier samen met de liefde voor het voetbalspel. Ook als je alle ballen inlevert, als je de bal achter je eigen doelman kopt, zelfs dan is er schoonheid en voetbalplezier. En te allen tijde zal ik weigeren naar mijn leeftijd te luisteren, nimmer zal ik het realisme laten overwinnen. Vechtend tegen de bierkaai zullen we ten ondergaan, als jochies van veertig, die nogal altijd hopen dat er een Maradonna in hun schuilt, een Gerrard of een Neymar. De groene Galliërs  krijgen een nieuwe aanpak, met veel nieuwe gezichten en met aardig wat nieuw elan, maar die eigenzinnigheid zit in de genen. Het wordt een heerlijk seizoen, neem dat maar van mij aan! Volgende week dus Veelerveen uit.