Hoe Maikel Dam een dubbele hattrick miste...
Sportpark Hoogte der Heide diende als decor voor één van de meest heldhaftige verhalen van de groene Galliërs tot op heden. GKC de tegenstander. Het regende, het novemberde. Toch was het hoofdveld in Gasselte goed bespeelbaar. De keuzeheren hadden alle jonge benen thuisgelaten. Jorick Oude Nijeweme, Kevin van der Ende en Tom Egberts deden mee vanuit de zaterdagtak.

Laat ik beginnen met een verdere introductie van de hoofdrolspeler van deze bibberende zondagochtend. Maikel Dam, twintiger, zwager van de immer stabiele oud-Galliër Olf Riemeijer en immer ook met een haardracht die strak geaccentueerd wordt door een tondeuse. Tikje fries, altijd op afspraak. Hij dendert en sloopt vaak in de voorhoede, rank maar van graniet, lang maar watervlug en ingetogen maar voluit. Deze man, deze vrolijk levende gast, speelde een zeer bijzondere wedstrijd deze zondagochtend, daarover later meer. Eerst het tumult.

Twintig minuten, misschien één meer of één minder, gespeeld. Verbale intimidatie eindigt in een K1- gevecht. Aanvoerder Bijker en GKC- spits botsten, vechten en verlaten beide het veld. Hoewel de het de scheidsrechter ontging, werden twee terechte rode prenten getoond en een gele voor Brussen, voor commentaar op de leiding. Een knal voor de wedstrijd, die even leek te ontsporen. Echter nadat de kemphanen klaar waren, hadden negen Galliërs en tien GKC-ers gelukkig toch nog wel zin om te voetballen. De terugkeer van Brussen, een gele kaart is immers tien minuten afkoelen op ons niveau, was van korte duur. Een opzichtige, niet al te zware overtreding bezorgde hem een tweede gele en daarmee rode kaart. 0-0. Dat was ook de ruststand. Negen Galliërs zaten verbaasd en verdwaasd in de kleedkamer. Nog vijfenveertig minuten met negen tegen tien, een zware taak.

In de eerste helft kreeg Maikel de eerste mogelijkheid die had moeten leidden tot een dubbelde hattrick. Een slap schotje dat voor de kruising bedoeld was kwetterde was door het gras voordat het werd opgeraapt door de doelman van GKC. De tweede kans verdween in de buikzone van de keeper, een simpele vangbal na een veelbelovende schietkans.

De tweede helft begon rustig. Beide ploegen moesten zichtbaar wennen aan de ruimte op het veld. Borger werd wel steeds gevaarlijker, GKC leek niet bij machte het overtal uit te spelen. Maikel werd diep gestuurd, één op één met de keeper, vangbal. De eerste hattrick aan gemiste doolpunten maakte hij daarmee een feit. Vincent, die weer strooide met diagonalen, ontving de bal in de rechterhoek van het veld, dribbelde naar binnen en drukte af in de verre hoek.0-1. Masculiene ontlading, bij de doelpuntenmaker die op zijn knieën door het gladde gras gleed, maar ook bij de andere groene Galliërs die een soort Drentse voetbalhaka bij elkaar schreeuwden. Maikel schoot kort daarna een niet te missen kans naast.

Achterin bleef Borger bij de les, kreeg GKC de verdedigers niet op de knieën. Voorin kreeg Maikel weer een één op één kans, het bleef 0-1. Totdat Lammers die zich veelal in alle eenzaamheid in de voorhoede doolde, een lange bal op waarde schatte en de 0-2 binnen schoot. Klaar, de wedstrijd op slot, in de tas, mee naar huis, dat soort gevoelens al bij de Galliërs. De eerstvolgende aanval werd echter net buiten de zestienmeter ontbroken, onreglementair. De vrije trap gleed onder Wilbert door, onze waardige gelegenheidskeeper, het doel in. 1-2. Spanning terug. Kort daarna leek Maikel voor de zesde keer op weg naar een doelpunt. Einde wedstrijd. Zwaar bevochten, met zware benen maar een hoofd vol stofjes, de adrenaline stoomde nog lang na vanuit de kleedkamer.
Met de tong op de grond, de hartslag hoog in de keel, bleven de Galliërs overeind, hielden ze stand. Hierdoor blijft Borger aan de top van de tabel staan. Volgende week vrij, daarna C.E.C. 4 uit. Hopelijk met elf tegen elf en strijden zoals het voetbalspel bedoeld is. En hopelijk scoort Maikel dan zijn dubbele hattrick!