Lente, ze komt in vele hoedanigheden. Kwetterende vogeltjes, bloeiend bloesem en in Roswinkel is het geluid van combine-races over het vlakke land klokkenluider van het voorjaar. Thuis in Borger galmde in de vroege ochtend de Snollekebolleke rijmpjes nog na in de oren van de Galliërs en bij de voorbespreking in Klaas voelde je de overblijfselen van Hollandse hits. De meeste Galliërs hielden zich verre van deze megastal van een feesttent, toch bleken er maar twaalf vrijwilligers voor het uitduel met Roswinkel. Dertien toen de geblesseerde Lammers in zijn gestroomlijnde bolide toch nog even terug naar huis flitste voor zijn voetbaltas. Dertien Galliërs tegen een gras-verslindende machine uit het linialengebied tegen de Duitse grens aan. Kaarsrechte vergezichten, waar op lenteochtenden als deze, de zon vrij spel heeft en samen met de buizerd de hemel regeert. Hier en daar wellicht nog een sperwer, als een eenzaam wolkje aan het firmament. Opvallend was dan ook dat het veld op Sportpark Roswinkel glooide als de Hondsrug.

Dertien Galliërs, het deed deden aan oude tijden waarin er angstvallig gewacht werd op langslapers om te zien of de wedstrijd gespeeld kon worden. Tegenwoordig in het tijdperk Joling bij de zaterdag, heeft deze zaterdagtak drie elftallen, hierdoor zijn er plots veel mogelijkheden ontstaan. Het beleid is niet meer zo rigide, spelers mogen met het tweede, derde en de zondag meedoen, wanneer dit wijs en verstandig oogt. Zo heeft de zondag regelmatig beschikking over spelers van het tweede en het derde. Ook deze ochtend was Tom Egberts alsook Mark Hoving en Thijs Steenbergen, bereid zijn bed te verruilen voor het sportpark met de kantine genaamd ‘Corner’. Ik denk gelijk aan het straatvoetbalbekende drie corners?penal! En dan zou ik graag de zevende penalty genomen zien worden. Goed, ik dwaal af. De wedstrijd:

Roswinkel begon in het blauw aan de wedstrijd daar hun mosgroen lastig te onderscheiden zou zijn van ons trotse Gallische groen. Mannen uit één stuk die Roswinkeliers. Uit de kluiten gewassen, handen als werktuigen en benen als sloopkogels. Mannen die tussen Parijs en Roubiax, de keien in de klei gedrukt zouden kunnen hebben. De Galliërs waren gewaarschuwd. Ze verloren hier als eens met 6-1 en thuis gingen ze er hard af met 0-4. Geen sinecure dit duel, zoveel was op voorhand al duidelijk. Onder het gras-verdelgende lawaai van motorisch lentegekriebel zette een gemoedelijke arbiter het duel in gang. Stroperig bewogen de zware sloopkogels over het veld terwijl de Galliërs tot aan de tanden gewapend zochten naar gaten in de verdedigingslinie. Tom en Maikel vormden het spitsenkoppel en zij reten de defensie van Roswinkel helemaal open. Er ontstonden mogelijkheden, kansjes en bijna niet te missen kansen. De bal, met het karakter van een Adidas-bal uit de jaren ’70 wilde er maar niet in. Een stevige leeuw ranselde alle ballen uit zijn hok en hield de bal soms tijdenlang vast voordat hij het de lucht in schopte. De bal werd bang voor deze doelman en dat was precies zijn opzet.

Vlak voor de rust, geen mooier moment denkbaar, scoorde de Galliërs dan toch. Na uitstekend doorjagen van het aanvalsduo ontstonden er voor meerdere mannen kansen, maar uiteindelijk werd een afgeslagen bal door de verslaggever laag in de hoek gevolleerd. De rust kwam als een nat washandje op een koortsig hoofd. De Galliërs hadden de gehele helft aan de poort staan rammelen, alles uit de kast gehaald en waren pas aan het eind beloond voor hun durf en inzet. Er waren pijntjes, maar er werd niet gepiept. De tweede helft beloofde een lange, lastige worsteling te worden.

Lang bleef het 0-1. De halve Duitsers drukten met lijf en lede de Galliërs naar achteren. Ploeterend voetbalde de groenhemden zich uit het zestienmeter. Enkele kanonskogels werden afgevuurd, Borger scheurde, barstte, maar doelman Stan boog niet. Wierp zich voor de kogels met gevaar voor eigen ledematen en hield zijn doel schoon. Diep in deze loopgravenoorlog van twee keer drie kwartier, schoot Tom via de ingevallen Lammers, of raakte Lammers een kluts van Tom? Het maakte niets uit, het was 0-2. Een bevrijding en gelijk een mokerslag voor de Brammerts. De wedstrijd was gespeeld, de kampioensdromen nog niet in diggelen. Want, de trouwe lezer weet, de inzinking gaat nog komen bij de volwassen jochies uit Gallië. Toch heeft het Borger op karakter deze wedstrijd uit het vuur gesleept, wie weet waren de afgelopen twee wedstrijden wel de slechtste van het seizoen. Als dat zo is, dan durf ik haast niet verder te typen. Het werd uiteindelijke nog 0-3 trouwens. Na een scherpe voorzet scoorde Lammers met een traag rollertje langs de verbouwereerde doelman. Hij zat in het gras, zoals kinderen van de glijbaan gaan. Twee benen straks vooruit en zijn vuisten gebald.

Donderdagavond spelen de groene Galliërs in Grolloo. Deze Europese week is van cruciaal belang in de worsteling die wil bovenkomen. Daarvoor komt u dus ook gewoon lekker naar Grolloo, 18:30 uur net na de gehaktbal met bloemkool komt u gewoon te kijken daar, om de groene Galliërs te steunen in hun strijd. Wij danken u!