CEC 4 wordt vakkundig over de knie gelegd...
De eerste zondagochtend in de maand mei leek er één uit hartje zomer. In Emmercompascuum lag een complex complex te transpireren onder een fel en vurig stralende zon. Een uit gereden Galliers-colonne kwam één voor één het complex op, zeulend met voetbalgerei slingerden de groenhemden langs zwem- en tennisbanen en baanden ze zich een weg tussen plas en moeras, richting een B,C en D velden. Een ruime selectie vocht in de kleedkamer weer om de beste paren sokken en het ene fijne witte broekje. Zo’n broekje waar de veter nog in zit. Om de shirts wordt allang niet meer gestreden. Nummers zijn maar nummers, L of XXL dat is veel belangrijker dan 10 of 21. Die jeugdigheid is wel teloorgegaan in de ervaring, al is er veel jeugdigheid bewaard gebleven in die doorrookte en doordronken mannenlijven. In die lijven die het van het verhaal moeten hebben en allang niet meer van hun woeste aantrekkelijkheid. Een enkeling daargelaten, een enkel goedgerijpt bovenlijf, aardige kuitenpartij of aansprekend buikpatroon daargelaten. Het meeste is doorleefd, wurmt zich in wit en groen. Zoals de Galliërs vroeger zich na de toverdrank van schild en helm voorzagen om die arrogante mooi-boys van een Romeinen de mond te snoeren. Enfin, de zon regeerde met machtsvertoon, dus de bidons werden allemaal tot aan de rand toe gevuld. De voetbalschoenen weerkaatsten in het felle licht en het groene lentegras leek onder de voeten te verdorren. Vanaf het eerste fluitsignaal voelde de bal zich onwennig. Was hij te zacht? Nee hij was toch pas net nog even goed opgepompt. Was hij de hard? Nee hij kon zich goed in laten drukken. Al snel werd van bal gewisseld, maar alle beschikbare ballen van de thuisploeg leken zich niet aan te willen passen aan het weer. Een soort kanonskogels die je in de winter nog wel eens verlaten in een ballenhok aantreft, dat waren het. Niet persé te hard opgepompt maar gewoon niet geschikt voor welke voeten dan ook. Zelfs niet voor de weinig fluwelen voeten van Emmercompassers. De ballen van Borger, de Gallische ballen leken beter van zin. Toen deze bal het veld betrad scoorden de groenhemden vrijwel gelijk. Helaas was het ensemble van groen en wit toen al wel Brussen verloren, zijn rug schoot op slot, de sleutels zijn al jaren gelden verdwenen en niets kan deze kluis kraken. Dus strompelde de held van vorige week, al snel naar de kant. Nadat de groene Galliërs opnieuw scoorden na een vlotte aanval, leek de wedstrijd wel beslist en leek iedereen zich over te geven aan de smeekbedes van de huid; baad maar lekker, oogjes toe, smoeltje vooruit.

De groene Galliërs waren veel beter maar sprongen laconiek om met de kansen en daar waar men beslist probeerde te zijn, redde een panter van een keeper met flair en toewijding. Er gebeurde niet zoveel meer in de eerste helft. In de rust ging het over de heerlijke thee en over wissels. Niemand maakte zich te druk, Spaanse taferelen zo op die eerste zondagochtend in mei. De hele tweede helft stond in het teken van het ego. De zo geroemde teamspirit onder Galliërs leek totaal verdwenen. De ene slalom nog ingewikkelder dan de ander, het ene schot nog idioter dan het vorige. Het mooiste moment was nog wel de rentree van de aanvoerder. Bijker, lang geschorst, mocht eindelijk de wei weer in. Bij het betreden van het veld werd zijn linker spierbal voorzien van de aanvoerdersband. De band was eindelijk weer thuis, na maar liefst negen wedstrijden om vreemde armen te hebben gezeten. De veldheer nam zijn plaats achterin, centraal in de defensie en de zon deed de rest.
Wat de wedstrijd betreft kan ik kort zijn er werd nog twee keer gescoord. In beide doelen één keer, de snelle lezer weet inmiddels de einduitslag al. Voor de trage lezer, die alleen snel is in het vergeten wat hij leest, het werd 1-3.

Nog vier wedstrijden, nog steeds zeven punten voor. De komende twee weken spelen de groene Galliërs thuis. Het kan allemaal beslist worden op het door ons geliefde sportpark de Drift. Zondag eerst GKC en die week erna de nummer twee Buinerveen. Voor eenieder de van voetbal houdt, van oogstrelende combinaties, van wereldgoals en meesterlijk verdedigen. Van volleys, snoekduiken en stiftjes. Kijk gerust naar Ziggo of studio sport, maar gebruik de zondagochtend om extra te kunnen genieten op zondagavond. Zoals men werkt om van zijn vrijheid te kunnen genieten. En wie weet maak je ook nog wel een feestje mee!